| عنوان | پاسخ | بازدید | توسط |
 سازهاي مضرابي (زهي-زخمه‌اي) |
0 | 101 | milad1599 |
| هر كي با موسيقي آشنايي داره بياد تو ! |
0 | 96 | milad1599 |
| سازهای زهي 2 |
0 | 111 | milad1599 |
| سازهای زهی! |
0 | 81 | milad1599 |
| بهترين آهنگي كه تا حال شنيدين چيه؟ |
1 | 82 | milad1599 |
آموزشگاه موسيقي باريش
با حضور اساتيد مجرب و فارغ التحصيلان موسيقي در رشته هاي آذر بايجاني . ايراني و كلاسيك
پذيراي علاقه مندان و هنر جويان محترم مي باشد
مديريت: مسعود امير سپهر
تلفن : 09141170358-3316585
ايميل: Barish.academi@gmail.com
آدرس :تبريز.سربالائي وليعصر.جنب پل توانير شمالي. نبش كوچه آراز
اطلاعات بيشتر را در صفحه فيسبوك آموزشگاه دنبال كنيد
فروشگاه موسيقي باريش
ادوات و آلات موسيقي كتب آموزشي انواع CD هاي آموزشي
Barish Music Store
تبريز.سربالائي وليعصر.جنب پل توانير شمالي. نبش كوچه آراز. پلاك 4
تلفن ثابت : 3281096-0411
همراه : 09143141958 / 09394916348
تصاويري از ساز هاي زيباي ايراني
ادامه تصاوير در ادامه مطلب
تاريخچه ساز ایرانی:
صدای وزش باد ، برخورد برگ درختان با يکديگر ، آوای پرندگان ، صدای موج دريا ،آبشار و . . . اولين نوای موسيقی بود که انسان قبل از تاريخ - قبل از داشتن خط و زبان – شناخت . او با تقليد از طبيعت به وسيله حنجره خود درحين کار، بار ديگر ارتباطش را با طبيعت تکرار می کرد . با دميدن درشاخ يا استخوان تو خالی حيوانات ، تنه پوک و توخالی درختان يا صدف موجودات دريايي ، اصوات قوی تری ايجاد کرد که برای اعلام خطر ، ايجاد ارتباط و خبر رسانی يا برانگيختن ترس در دل دشمن و حيوانات وسيله مناسبی بود . بوقها ( سازهای بادی ) شايد اولين سازهای ابداعی انسان بود . با ضربه زدن بر تنه توخالی درختان ( سازهای کوبه ای ) و کشيدن پوست حيوانات بر روی آن ( سازهای کوبه ای پوستی ) يا به ارتعاش در آوردن زه کمان و بعدها استفاده از کدوی خشک يا پوست نارگيل در قسمت انتهايي کمان جهت پايداری و تشديد صوت حاصله ( سازهای زهی ) ، اصواتی پديد می آمد . اين اصوات در رزم ، مراسم آئينی و بزم بشر نخستين جايگاه ويژه ای پيدا کرد و به سرعت مراحل تکامل خود را طی کرد .
نقوش موجود بر روی سفالهای پيش از تاريخ در مناطق مختلف ايران مانند تپه سيلک کاشان ، چشمه علی شهر ری و اسماعيل آباد قزوين و . . . گويای وجود مراسم آئينی است که درآنها نقش ساز نيز ديده می شود . تصوير مهر چغاميش (مربوط به 3400 سال ق.م ) بيانگر رواج چنگ درايران است . ظاهرا" اين ساز پايه و الگوی اوليه ای برای ديگر سازهای زهی بوده است . البته اسناد موجود حاکی است که مصريان اولين ملتی بوده اند که چنگ داشته اند .
مشاهده كامل در ادامه مطلب
براي مشاهده كامل به ادامه مطلب برويد
تصاويري از ساز هاي زيباي ايراني